| شهیدی که به دستور صدام پیکرش را دو نیم کردند و سپس یکی در نینوا و یکی را در موصل به خاک سپردند |
سیدعلی اقبالی دوگاهه در هفتم مهرماه ۱۳۲۸ شهرستان رودبار در استان گیلان دیده به جهان گشود.
پس از اخذ دیپلم، ۱۳۴۶ به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمد. پس از طی آموزش‌های نظامی، موفقیت در آزمون‌های زبان انگلیسی، مهارت‌های فنی تخصصی، پشت‌سرگذاشتن دوره‌های آکادمی پرواز و پرواز مقدماتی با هواپیماهای پاپ و F-۳۳، و به‌منظور تکمیل دوره خلبانی و پرواز با هواپیماهای پیشرفته جت شکاری به پایگاه هوایی “ویلیامز” شهر فنیکس، ایالت آریزونای امریکا اعزام گردید و کسب رتبه نخست در بین بیش از ۴۰۰ دانشجوی خلبانی از کشورهای مختلف، به‌عنوان خلبان نمونه این پایگاه به ایران بازگشت.
شهید اقبالی عاشق پرواز بود. علیرغم مسئولیت‌های مهمی که برعهده داشت، هرگز از فعالیت‌های پروازی دور نشد. جرات و جسارت در پروازهای عملیاتی، تکنیک در کنار تاکتیک به همراه مهارت‌های فنی، علمی و تخصصی، از وی استاد خلبان ماهر و برجسته‌ای ساخته بودکه بر اساس مدارک موجود در پرونده پرسنلی، همواره در وضعیت عالی پروازی، آکادمیک و انضباطی قرار داشت و دریافت بیش از ده مورد تشویقی از رده‌های فرماندهی نیروی هوایی ارتش، گواهی بر این مدعاست.
وی با بیش از ۳ هزار ساعت پرواز عملیاتی و آموزش خلبانی به ده‌ها دانشجوی جوان خلبانی، که تعدادی از آن‌ها همچون *شهیدان سرافراز سرلشکر خلبان “عباس بابایی” و سرلشکر خلبان “مصطفی اردستانی”* و یا خلبانانی که به رده‌های ارشد فرمانده‌ای نیروی هوایی رسیدند.
ایشان در سن ۲۵ سالگی استاد خلبان جنگنده F-۵ و در ۲۷ سالگی با درجه سرگردی جزو افسران ارشد نیروی هوایی شد.
شهید اقبالی در حالی‌که یک نیروی ستادی بود، و می‌توانست دیگر حتی یک ساعت هم در کابین جنگنده ننشیند، با شروع جنگ و حمله عراق به ۱۵ پایگاه نیروی هوایی، بلافاصله خودش را به پایگاه تبریز رساند، که در آن هنگام، این پایگاه در طرح کلان نیروی هوایی، مسئول بخش‌هایی از خاک عراق، نظیر “کرکوک”، “موصل” و “اربیل” بود. شهید با استفاده از طرح‌های حساس و حیاتی که علیه دشمن طراحی کرده بود، برنامه‌ریزی وسیعی برای مقابله و پاسخ کوبنده و شدید به دشمن بعثی انجام داد، که در تاریخ نیروی هوایی و در تمام محافل مطالعاتی و تحقیقاتی این نیرو به‌طور جد ماندگار شد.
شهید اقبالی در مدت کوتاه عمر پربارش در جنگ تا لحظه شهادت، با ۵۰ ساعت پرواز جنگی، رکورد بیشترین ساعت پرواز را به نام خود ثبت کرد* و دقیق‌ترین اهداف را مورد هدف قرار داد.
سرلشکر شهید اقبالی در عملیات معروف “کمان۹۹”، که در نخستین روز جنگ تحمیلی با شرکت ۱۴۰ فروند جنگنده از پایگاه‌های مختلف انجام شد، شرکت داشت. وی در قالب لیدر دسته چهار فروندی از پایگاه دوم شکاری تبریز برخاست و پس از بمباران پایگاه هوایی موصل، هر چهار فروند سالم به پایگاه برگشتند.
امیر سرلشکر شهید سیدعلی اقبالی در تاریخ اول آبان ماه ۱۳۵۹
به دنبال عملیات موفق و متهورانه تجهیزات عظیم راداری دشمن، هواپیمایش به شدت مورد اصابت موشک قرار گرفت. شهید با دانش وسیع پروازی و مهارت بی‌نظیرش، هواپیمای آسیب‌دیده را تا سی کیلومتری مرز ایران رساند. سرانجام هواپیما سرنگون و خلبان جوان مجبور به خروج اضطراری شد. وی در حالی‌که زنده به اسارت مزدوران عراقی درآمده بود، برای ایجاد رعب و وحشت در بین سایر خلبانان کشورمان، برخلاف تمامی موازین انسانی و موافقت نامه‌های بین‌المللی رفتار با اسرا، به فجیع‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین وضع به شهادت رسید، به‌طوری که نیمی از پیکر مطهرش در “نینوا” و نیمی در “موصل” عراق مدفون شد. این جنایت به حدی وحشیانه بود که رژیم بعثی در تلاشی بیشرمانه برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت هولناک، تا سال‌ها از اعلام سرنوشت آن شهید مظلوم خودداری می‌کرد و طی ۲۲ سال هیچ‌گونه اطلاعی از سرنوشت وی موجود نبود؛ تا این‌که در خرداد سال ۱۳۷۰، بر اساس گزارش‌های موجود عملیاتی و اطلاعاتی، و نامه ارسالی کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ جهانی مبنی‌بر شهادت ایشان و اظهارات دیگر اسرای آزاد شده و خلبانان اسیر عراقی، شهادت خلبان علی اقبالی دوگاهه محرز شد.
پیکر مطهرش که بخشی از آن غریبانه در قبرستان “محافظیه” نینوا، در جوار جد بزرگوارش حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و بخشی دیگر در قبرستان “زبیر” موصل به خاک سپرده شده بود، با پیگیری کمیته جستجوی اسرا و مفقودین و کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ جهانی، به همراه پیکرهای مطهر تنی چند از دیگر خلبانان شهید نیروی هوایی، پس از ۲۲ سال دوری از وطن، در میان حزن و اندوه خانواده، یاران و همرزمانش به میهن اسلامی بازگشت و در قطعه خلبانان بهشت زهرا در کنار سایر همرزمان شهیدش آرام گرفت.
ثبت دیدگاه