یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه سوره فجر آیه۲۷
در آیات پیش آمده است که انسان های دنیا پرست پیوسته در دو حال قرار دارند. بی تابی و اثر سلب نعمت و طغیان و سرکشی به خاطر رسیدن به مواهب الهی، در حالی که توجه ندارند که وفور نعمت یا سلب آن هر دو امتحان خداست که آیا انسان در برابر نعمت شکر گزار است یا ناسپاس و در برابر مصیبت شکیبا است یا بی تاب. در این آیه ما در مقابل این گروه که عاقبتی بسیار دردناک برایشان ذکر شد.به گروه دیگری اشاره شده که در پرتو ایمان و یاد خدا به چنانآرامشی دست یافته اند که به هر آنچه خدا خواسته رضایت میدهندو خود را بنده ای میبینند که صاحب هیچ نفع و ضرری برای خود نیستند. آنان دنیا را یک زندگی مجازی و مقدمه زندگی بسیار ارزشمند تری میدانند و داشتن و نداشتن در آن را امتحان خدا میشمرند. در روایت بسیار ارزشمندی میخوانیم که فردی از امام صادق ع پرسید:
آیا ممکن است مؤمن از قبض روحش ناراضی باشد ؟ امام فرمود : نه به خدا سوگند ، هنگامی که فرشته مرگ برای قبض روحش می آید اظهار ناراحتی می کند ، فرشته مرگ می گوید : ای دوست خدا ناراحت نباش ! سوگند به آن کسی که محمد (ص) را مبعوث کرده، من بر تو مهربان تر از پدری مهربان اگر اینجا حاضر بود،چشمهایت را بگشا و ببین ، او را نگاه کن ، رسول خدا (ص) و امیر مؤمنان (ع) فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) و امامان از نسل او را می بیند ، به او گفته میشود این رسول(ص) خدا و امیر المؤمنین(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع) و امامان هستند که همراهان تواند .
او چشمانش را باز می کند و نگاه می کند ، ناگهان گوینده ای از سوی پروردگار بزرگ ندا می دهد ، و می گوید :ای کسی که به محمد(ص) و خاندانش اطمینان داشتی ! بازگرد به سوی پروردگارت ، در حالی که تو به ولایت آنها راضی هستی ، و او با ثوابش از تو خشنود است ، داخل شو در میان بندگانم یعنی محمد و اهل بیتش (ع) و داخل شو در بهشتم ،پس چیزی برای انسان محبوبتر از آن نیست که هر چه زودتر روحش از تن جدا شود و به این منادی بپیوندد
منبع : المیزان ج۲۰ ص۳۲۳
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه