عامل موفقیت امام(ره) و امت

حقیقت دوم این است که آنچه امام بزرگوار و ملت شجاع ما را در راه این مبارزه‏ى بزرگ موفق کرد، بصیرت و صبر بود – مقاومتى همراه با بصیرت – همان‏طور که امیرالمؤمنین (علیه‏الصّلاهوالسّلام) فرمود: «و لا یحمل هذا العلم الّا اهل البصر والصّبر»(9). علت آن هم این است که امروز مبارزه با کفر خالص و شرک خالص نیست، تا مطلب روشن، و صف‏بندیها مجزا و جداى از هم باشد؛ بلکه امروز مبارزه با نفاق و دورویى و تزویر و شعارهاى توخالى و دروغ‌زنیها و لاف‌زنیهایى است که بلندگوهاى استکبار را در همه‏ى انحاى عالم پُر کرده است. بسیارى دم از طرفدارى از حقوق بشر مى‏زنند و دروغ مى‏گویند. بسیارى دم از اسلام مى‏زنند و دروغ مى‏گویند. اسلام آنها، اسلام باب طبع و میل سردمداران استکبار است. بسیارى دم از مساوات و برابرى انسانها مى‏زدند و مى‏زنند و دروغ مى‏گفتند و مى‏گویند. بنابراین، مبارزه در دوران کنونى، مبارزه‏یى دشوار است؛ هم به خاطر قدرت زر و زور استکبار، و هم به خاطر قدرت تبلیغاتى و توجیه‏گر دروغگوییها و نفاقهاى استکبار و ایادیش.
انسانهاى بى‏بصیرت، زود فریب مى‏خورند. همین امروز هم در دنیا آدمهاى دلسوزى هستند که فریب خورده‏اند؛ دشمن را نشناخته‏اند و صف را تشخیص نداده‏اند. در ایران، امام عظیم‏الشأن ما، به برکت بصیرت مردم – که با صبر و مقاومت آنها همراه بود – این راه را طى کرد و به موفقیت رسید. خود او، در ایجاد این بصیرت و صبر در مردم، بزرگترین مؤثر بود. هرجا در انحاى عالم مبارزه‏یى صورت مى‏گیرد، حرکتى مى‏شود، انسان دلسوزى در پى نجات توده‏هاى مردم حرکت مى‏کند، باید بداند که این راه، با هوشمندى و بصیرت و نیز با صبر و مقاومت طى‏شدنى است، و لاغیر.
حقیقت سوم این است که همه‏ى دنیا – هم توده‏هاى مسلمان و مستضعف و محروم عالم، و هم اردوگاه استکبار – تشخیص داده و فهمیده‏اند که کانون و محور و مرکز این حرکتى که امروز در جهت آرمانهاى اسلامى در دنیا مشاهده مى‏شود، جمهورى اسلامى است؛ لذا در درجه‏ى اول، همه‏ى دشمنیهاى عالم متوجه ماست. ما در لابلاى سخنان گرم و به‏ظاهر دوستانه، همواره نشانه‏هاى خصومت و کینه را مى‏شناسیم. ما مى‏دانیم که استکبار نسبت به جمهورى اسلامى و شما ملت و این امام بزرگوار، چه‏قدر دشمن است. دشمن چون او را زنده مى‏داند، یک سر سوزن از دشمنیش با او کم نشده است. اگر بوقهاى استکبارى و اردوگاه استکبار و دشمنان امام فکر مى‏کردند که او مرده و تمام شده است، بعد از گذشت دو سال از رحلت جانسوز او، این‏قدر با شخص او و با نام او دشمنى نمى‏کردند، که امروز مى‏کنند.
ایران اسلامى، ایران امام، ایران انقلاب، مرکز و محور حرکت عظیم جهانى مسلمانان است، و به همین نسبت محور دشمنیهاست. این، به‏جاى آن‏که ما را غمگین کند، خوشحال مى‏کند؛ و به‏جاى آن‏که ما را وحشت‏زده کند، امیدوار مى‏کند؛ چون نشان مى‏دهد که ما قدرتمندیم و علیه منافع استکبار و منافع دزدان و غارتگران، همچنان تهدید بزرگى به شمار مى‏رویم. دشمنى استکبار، ما را مطمئنتر مى‏کند که راهى را که در حرکت پیشرونده‏ى انقلاب و سازنده‏ى کشور و جامعه انتخاب کرده‏ایم، درست و موفق و صائب بوده است. اگر ما در حرکتمان علیه منافع دشمنان بشریت و در جهت مصالح انقلاب و کشور، راه خطا را پیموده بودیم، دشمن این‏قدر با ما دشمنى نمى‏کرد.
امروز همه‏ى تبلیغات جهانى با شیوه‏هاى مختلف علیه ماست. ممکن است بعضى از رادیوها و بعضى از دستگاههاى خبرى و تبلیغاتى به ما صریحاً دشنام ندهند، اما این دلیل دوستى آنها نیست. آنها مى‏دانند که دشنام صریحشان به ما، دل ملتهاى عالم را به ما بیشتر نزدیک مى‏کند. به همین خاطر، به جاى دشنام صریح، تهمت مى‏زنند؛ خودشان را به ما نزدیک، و ما را به خودشان خوشبین نشان مى‏دهند! این هم از همان ترفندها و خباثتهاست.
فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم دومین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره) ۱۳۷۰/۳/۱۴