علو همت
علو همت به معنای بلند همتی از کمالات است که مستقیم به فطرات آدمی باز میگردد زیرا انسان به طور فطری عاشق کمال مطلق است و از این رو بلند پرواز است و افق های دور را دوست می دارد و خواهان امور والا و رسیدن به مراتب بالاست و از پستی ، زبونی ، خواری ، امور دون و مراتب پائین بیزار است .
این والا طلبی و بیزاری از پستی انسان را به تلاش و کوشش در جهت امور عالی و مقاصد کمالی برمی انگیزد و هرچه فطرت آدمی بیدارتر و شکوفاتر باشد علو همت در اسنان پررنگ تر و قوی تر است . علو همت امور حقیر و پست را از چشم آدمی می اندازد . نگاه انسان را باز ، دل وسیع و نظر را بلند می سازد ، و آدمی را از فرو رفتن در گنداب و پستی ها و حقارت ها نجات می دهد .
در منظر امام علی علیه السلام ارزش انسانی به میزان بالا همتی اوست .
چنانچه فرموده است قدرالرجل علی قدر همته : ارزش انسان به اندازه همت اوست
در نگاه امام علی علیه السلام انسانیت انسان به همتش است و والایی همت نشانه والایی مرتبع انسانی آدم است .
(المرء بهمته : ارزش انسان همتش است)
هرچه همت انسان بالاتر ، مقاصد اصلی زندگی والاتر ، بزرگواری او بیشتر ، بهره او از انسانیت بیشتر است .
خیر الهم اعلاها : برترین همت ها بالاترین آنهاست
سید عبدالله جعفری / مشاور فرهنگی مدیریت ارتباطات و امور بین الملل گروه سایپا
منابع :
نهج البلاغه – حکمت ۴۷
شرح غرورالحکم و دوررالکلم – جلد ۱ صفحه ۶۱
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه