با نام خداوند تبارک و تعالی که هستی را از عدم آفرید ؛ آنکه آرام بخش دلهای پر تلاطم و گرمی بخش قلب های سرد و مرده انسان هایی است که از وی به دورند ، آنکه اسلام و آخرین دین حق را راهنمای بشر قرار داد و آنکه تمامی مقصود آفرینش و اوج تکامل را در قلب واژه شهادت سرشت و در پس آن انسان هایی خاص را روان کرد که در انتها بدو ملحق شوند و از خیل این حق پویان برادر مقیسه را می توان نام برد .
ولادتش به سال ۱۳۳۸ بود و سرچشمه ایمانش از طریق خانواده ای معتقد سیراب می گشت و قطره قطره دریای معرفت و کمال اسلام در وجودش جاری می گردید، به طوری که از کودکی مکبر مسجد بوده و از سن ۹ سالگی به نماز و بطور متناوب به روزه گرفتن پرداخت.
او پس از دوران ابتدایی تحصیل ، بنا بر اعتقادات درونی و جهت آشنایی بیشتر با فلسفه این افکار ، به قم هجرت کرده و به دریای علم پیوست و مدت ۴ سال در جوار حضرت معصومه (س) در حوزه علمیه قم و مدرسه رضویه ، در جمع پرهیزکاران کسب فیض نمود ؛ این مدت ، اثر عمیقی در ساختن شخصیت معنوی وی داشت که پس از بازگشت از قم ،فعالیت های سیاسی مذهبی اش آغاز گشت ، از جمله پخش اعلامیه در مورد حرام بودن نوشابه های شرکت زمزم ، که آن زمان توسط آیات اعزام صادر گردیده بود و با توجه به آگاهیش نسبت به خط اصیل اسلام و ولایت امر ، به پخش اعلامیه ، عکس و رساله امام در بین اقوام و دوستان می پرداخت و اغلب اوقات بیکاری اش را با مطالعه کتاب ها و مجلاتی که از قم صادر می شد و همچنین گوش کردن نوارهای مذهبی میگذراند و با علاقه بسیار در مجالس مذهبی و روضه خوانی ، بخصوص مراسم عزاداری سرور شهیدان اباعبدالله شرکت می نمود ؛ نمازش را معمولا در مسجد اقامه می کرد دو همیشه ذکر خدا بر لب و نجواهای عاشقانه ای با خدایش داشت .
وی در تاریخ ۱۵/۱۱/۱۳۵۵ به خدمت سربازی احضار شد ، پس از یک سال و نیم خدمت ، جرقه های انقلاب زده شد و او به فرمان امام بزرگوار از محل خدمت (پادگان افسریه) ، فرار کرد و به جمع یاران صدیق امام پیوست و در مسیر انقلاب گام برداشته و شروع به فعالیت های جدید نمود ؛ آغازش با پخش اعلامیه ، عکس و نوار بود و انتهایش مبارزه مسلحانه در روزهای اوج انفجار توده مردم ؛ در روزهای پیروزی و سقوط پادگان ها و اماکن در تصرف طاغوت ، فعالانه تلاش می کرد و در تسخیر پادگان های نیروی هوایی و حشمتیه و عشرت آباد و کلانتری ۶ حضور مستقیم داشت که هیچ کس انتظار زنده ماندنش را نمی برد. ظهر ۲۲ بهمن ، با کمال تعجب او با ساده ترین سلاح به قلب پر قدرت ترین نیروی رژیم (گارد) تاخت و به هنگام بازگشت و پیروزی ، یک اسلحه و مقدار زیادی فشنگ به غنیمت گرفت و سرانجام نیز با رشادت های همین جوانان دلیر و مؤمن بود که پایه های سلطه بیدادگران به لرزه درآمد و کاخ ظلمشان را بر سرشان فرو ریخت .
احمد پس از سقوط کلی نظام فاسد و ننگین پهلوی ، بدین لحاظ که نمی خواست چیزی را که به قیمت خون هزاران جوان به دست آمده بود ، بسادگی از کف برود ، به جمع پاسداران انقلاب می پیوندد و در مسجد سبحان ، بطور شبانه روزی به حفاظت و پاسداری می پردازد و چندی بعد نیز ، داوطلبانه به خدمت رفته و پس از این که در تاریخ ۱۵/۰۵/۱۳۵۸ کارت پایان خدمت را دریافت می کند ، مجددا با تمام توان در خدمت انقلاب قرار می گیرد ؛ وی در اواخر دوران خدمت سربازی اش و در دوره بنی صدر خبیث ، آنگاه که افکار الحادی و التفاطی ، میرفت که اذهان عمومی را مسموم کند ، مدتی را به مطالعه این خط فکری می گذراند ، که بزودی پس از شناسایی دقیق ، پی به ماهیت اصلی و انحراف عمیق فکریشان برده و آنان را کلا طرد میکند و به مبارزه بر علیه شان می پردازد ؛ باری او همچنان که در مسجد محل و امور صنفی انجام وظیفه می نمود ، در تاریخ ۱۰/۱۲/۱۳۵۹ به استخدام شرکت سایپا درآمد و قبل از آن نیز در انبارهای عمومی ایران (گمرک) اشتغال داشت .
او روز بروز بر فعالیت های اجتماعی اش می افزاید و در زمینه های سیاسی ، نظامی ، فرهنگی ، مذهبی و تشکیل کلاس قرآن در مسجد امام جعفر صادق (ع) واقع در افسریه ، که خود تدریس می نمود . به هنگام رای گیری ، همواره در تلاش بود و گاهی تا پاسی از شب به خانه نمی آمد و در این زمان بود ، که زمینه را برای ازدواج مناسب دید و در تاریخ ۱۰/۰۱/۱۳۶۰ این امر مهم را به مرحله اجرا درآورد ، ولی ازدواج او هرگز نمی توانست مانع و سدی برای ادامه حرکتش باشد و توجه به موقعیت جنگی مملکت ، که دشمن به جانمان رخنه کرده بود و چون زالو ، خون مردم مظلوم و ستم دیده غرب و جنوب کشورمان را ظالمانه میمکید و این برای احمد بسی دشوار بود ؛ از این رو با اولویت دادن به مسئله جنگ در تاریخ ۱۱/۰۹/۱۳۶۰ با میل باطنی و توافق همسر و رضایت پدر ، به سوی جبهه های نبرد حق بر علیه باطل می شتابد ، در آنجا نیز به علت اوج تقوی و پرهیزکاری اش به امامت جماعت برادران رزمنده برگزیده می شود و با سخنرانی ها و ارشاداتش پیرامون قرآن و اسلام ، پس از هر نماز ، این عزیزان را به فیض می رساند .
در حمله بوستان بود ، که از ناحیه مچ دست مجروح گشت ، وی در این رابطه با کسی سخن نگفت ، اصولا او هیچ گاه در مورد اعمالش سخنی نمی گفت و مابین خود و خدایش معامله می کرد ، که این خصلت های مردان خداست . احمد در فرصت های کوتاه مرخصی اش ، نیز آرام نداشت و پس از هر بازگشت به مسجد رفته و با سخنانش ، روح جنگ آوری و عظمت جبهه ها را بیان می نمود و شوق هجرت را در دل جوانان می انداخت و در آخرین مرخصی اش جهت دیدار خانواده ، در تاریخ ۲۵/۰۱/۱۳۶۱ در حالی که ده روز مرخصی داشت ، بیش از ۵ روز نماند و همان زمان بود که وصیتش را نوشت و به عنوان امانت به همسر جوانش سپرد . آنگاه با شتاب و عجولانه به سوی میعادگاه شتافت ، گویی چیزی در انتظارش است و او نیز در انتظار ، همچنان که روزها از پی هم می گذشت ، قلب احمد نیز بر حرکتش افزوده و تپش خاصی پیدا می کرد و هر لحظه خود را برای دیدار دوست آماده می ساخت ، تا که وقت موعود سر رسید و احمد مشتاقانه به استقبالش رفت و او را تنگاتنگ در آغوش گرفت ، همچون دو یار دیر آشنای از هم جدا.
آری ، او در صف اولین عاشقان خدا بود که در راه آزاد سازی خرمشهر و در اولین مرحله عملیات بیت المقدس ، در تاریخ ۱۰/۱۲/۱۳۶۱ روح بی تاب و مهربانش را تقدیم ذات احدیت کرد و به لقاء یار رسید ؛ جسم پاکش به دلیل گستردگی حمله ، همچنان بر خاک های گرم و خونین خرمشهر باقی ماند تا در تاریخ ۲۲/۱۲/۱۳۶۱ که به خانواده تحویل و سپس به جمع و محفل دیگر یاران عاشقش در بهشت زهرا پیوست .
*****************************************************
قسمتی از نامه شهید احمد مقیسه ، خطاب به خانواده :
بالاخره ، پدر وای مادر و ای برادر و ای خواهر، این را بدانید و همیشه در خاطر داشته باشید ، که خداوند آنان را که در راه او قیام کرده اند ، دوست می دارد و هر کس را که بیشتر دوست بدارد ، به فیض شهادت می رساند تا از زندگی ننگین در این جهان فانی ، هر چه زودتر دست بشوید و به “هل من ناصر ینصرنی” لبیک بگوید و بدانید که تمام رزمندگان در جبهه ها ، مرگ سرخ را به زندگی ننگین ترجیح می دهند.
اما بعد از مقدمه ، پدر و مادر ، سلام پر از محبت خود را که از صمیم قلبم و با آوایی نارسا می آید بدرقه وجود شریفتان میکنم و امیدوارم که همیشه در راه اسلام گام برداشته و به دستورات نائب امام زمان (عج) ، فریاد رس مستضعفان در روی زمین و قلب تپنده ملت ایران لبیک گویید،اگر کسی کوچکترین حرکت بر ضد اسلام داشت ، اگر قابل هدایت بود !! هدایت و اگر نبود ،سرکوبش کنید و اما ای برادران ! شما که نسل انقلابی هستید و آینده سازید ، این رسالتی را که خدا بردوش پیامبر و پیامبر بر دوش امامان و امامان بر دوش ملت مسلمان نهاده است ، باید تا آخرین نفستان در راه اعتلای کلمه لااله الاالله بکوشید و یک آن از یاری ننشینید ، تا خداوند شما را از جمله مسلمین قرار دهد…
و ای خواهرم ! تو که با حرکت انقلابیت ، مشتی محکم بر دهان یاوه گویان زده ای ، این را بدان که خداوند هر کسی را که او را یاری کند ، خدا هم او را یاری می کند و این را بدانید که اگر از دار این دنیای فانی رفتید ، دیگر هیچ کس یار و یاور شما نیست و فقط خود و خود هستید که باید جواب گو باشید . دیگر نه پدری هست و نه مادری و نه برادری !! فقط تو هستی که باید جواب بدهی که چرا کاری را که در راه اسلام می توانستی انجام بدهی ، ندادی؟ چرا زینب وار نبودی؟ و چرا اسلام را یاری نکردی ؟ پس بدان اگر من که برادرت هستم به تو بگویم که در راه دین مقدس اسلام گام برندار ، باید به حرف من گوش ندهی ، زیرا در آن دنیا من جواب گوی تو نخواهم بود و هیچ موقع از یاد خدا غافل نباشید.
با امید پیروزی رزمندگان اسلام و ظهور عاجل آقا امام زمان و سرنگونی و نابودی تمام حکومت های ظلم و جور دوران.
روحت شاد و نام و یاد و راهت پر رهرو باد.
ثبت دیدگاه