همین چند سال پیش بود که کشور همسایه ما تحت مدیریت ظالمانه دیکتاتور سابق عراق دچار خذلان و بدبختی شدید بود و از نظر اقتصادی آنچنان بحران زده شد که سازمان ملل و کشورهای غربی پیشنهاد برنامه نفت در برابر غذا را ارائه دادند. به زبان ساده یعنی سرمایه کشورتان را بدهید و ما با یک وعده غذا شما را از گرسنگی نجات می دهیم. این راه حل، نتیجه برون گرایی و تکیه به غیر بود.
به طور حتم جریان عظیم پیاده روی اربعین را از نظر گذرانده اید!
برنامه ای که نزدیک به ۳۰ میلیون نفر را بطور مستقیم در برگرفته است و به مدت ۱۰ روز و بطور شبانه روز اسکان و اطعام و رفاه زائرین حرم امام حسین علیه السلام را بطور کاملا مردمی به پیش وی برد.
میزان فشار وارده بر اقتصاد کشور عراق در یک بازه زمانی کوتاه و جمعیتی نزدیک به جمعیت کل کشور عراق را در نظر بگیرید، البته با نتیجه ای متفاوت ا؛ هیچگونه بحرانی پیش نمی آید. خبری از قحطی نیست و کسی گرسنه نمی ماند! و این برنامه، توانایی و قدرت اقتصادی تفکر درون گرایی را به اثبات می رساند.
به نظر میرسد، در حوزه اقتصاد، هنگامی که از ظرفیت و توانایی شگفت آور مردمی با نگاه درون زا بودن به دنبال راه حل بگردیم نسبت به راه حل های پیشنهادی برون گرایان نتیجه ای به مراتب بهتر به دست خواهیم آورد.
تهیه شده در کارگروه اقتصاد مقاومتی پایگاه بسیج شهدای سایپا
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه